जात्यावरच्या 'ओवी'चं आशयसंपन्न विश्व - #ओवी_गाथा !

लगनाचा जोडा नको म्हणु लहान थोर
सांगते बाई तुला पदरी बांधाला वाचानी परमेश्वर

मांडवाच्या दारी किती घालु येरझारा
आत्ता माझ्या बाळा उचल नवरी चल घरा

बाशिंगाचे गोंडे लागतात मांडवा
कसे लागते मांडवा नवरी उचल पांडवा



पाऊस पडतो इजबाई कडाडती
इजबाई कडाडती धरणीबाई तुझा पती

पडतो पाऊस हा टपा टपा
शेताला घाली खेपा काय घालण्याचा नफा

पडतो पाऊस वल्या होऊ दे जुमीनी
भाकरीची पाटी शेती जाऊ दे कामीनी

पडतो पाऊस हत्ती गर्जतो ऐका
पडूनसणी गेल्या सीता सवती बाईका

________________________________________

#ओवी_गाथा - १३

"पिकली पंढरी पंढरी, दिसते लई हिरवीगार
देवा इठ्ठालाच्या तुळशीला, सदाचाच बहर ....." _

_______________________________________



#ओवी_गाथा - १५

इंद्रायणीचा देवमासा, देहूला रे आला कसा
जात नव्हती माशाला, होता भक्तीचा वसा.
________________________________________


निळ्या सावळ्या आभाळाची मिठी सैल झाली
काळ्या मातीच्या ऐन्यात कंच शेतं अंकुरली
कुण्या पुण्याईने कुणब्याच्या पोटी जन्म उद्धारली
ओवी मातीत जन्मलेली ओठी मेघांच्या बहरली
कोण कौतिक हिरवाईचे शब्दे कविता पाझरली
हात राबता रानामध्ये सारी सृष्टी की तरारली
नाचे पानोपानी श्रीरंग घुमे रानोमाळी बासरी
पिके मोत्याचे शिवार वारा गाई त्याची गाणी
झुले गंधवेडया सावलीत बांधावरची बाभूळराणी
येता उधाण धरतीला थिटे पडती हात दोन्ही !
_______________________________